het leed dat ambassade heet

Na 2 uurtjes wachten bij de mcDonalds gaan we naar de ambassade. Een klein uur te vroeg dus we zullen wel de eerste zijn. Boy, were we wrong! Er stonden al bijna 50 mensen te wachten....dus aansluiten in de rij. Gelukkig gingen de deuren eerder open, kreeg iedereen een nummer en kon het volgende wachten beginnen. Wij moesten de formulieren nog invullen dus dat eerst maar regelen. De formulieren samen met een recent bankafschrift, een boeking van de eerste overnachting in China, de tickets en een volledig reisschema van waar we wanneer zullen zijn konden we na een klein uurtje wachten overleggen. Ok, toen probleem 1: you are unemployed? Yes! Why? We proberen niet in de lach te schieten en zeggen because we quit our jobs and travel now. Daarom moesten we ook een recent bankafschrift overleggen waaruit blijkt dat je 400 euro hebt:-) niet goed genoeg. De mevrouw wil een getypte verklaring waarom we geen werk hebben, wie onze vorige werkgever was en dat we niet in china gaan werken. Ok, maar hoe doen we dat? Daar heeft de mevrouw een antwoord op. Beneden naar buten, naar links en de 2e straat links, daar is het internetcafe. Grmbl, dus dat geregeld en dan mag je wel voordringen bij hetzelfde mevrouwtje en de brief geven. Probleem 2: kopie paspoort ontbreekt en kopie van de aankomststempel in Thailand. Dus naar de kopiebalie voor een kopie van de thai stempel, een kopie paspoort hebben we zelf. Probleem 3: onze paspoort kopie is gekreukt en dat is niet goed genoeg dus weer naar de Kopiebalie. Probleem 4: uw thais telefoonnummer....die hebben we niet....ok, waar slaap je? Dat weten we nog niet. Ow, dan kunnen we niet bellen als er wat mis is. Hoezo, wat mis is? Jullie hebben alles behalve mijn pincode is, dat niet genoeg? Maar aangezien de vrouw al balletje balletje heeft gespeeld met onze indrukwekkende stapel papieren, achten wij de kans vrij reeel dat ze wat kwijt is heel groot en dus besluiten we in een voor ons bekend hotel te gaan slapen. Eigenlijk wilden we iets goedkopers zoeken...Nee, de naam alleen is niet genoeg. Ze wil ook het telefoonnummer hebben, gelukkig weten we de weg naar het internetcafe en komen terug met het nummer. Bijna tovert de vrouw nog probleem 5 uit haar hoed met de vraag in welke kamer we verbleven. Toen gaven we op en zeiden dat ze maar moest bellen en dat wij wel tegen het hotel zouden zeggen dat ze konden bellen. Na 3 uur staan we eindelijk buiten, eigenlijk toch met enige twijfel of het wel goed zou komen en balend van het feit dat nergens aangegeven stond dat ze deze aanvullende informatie ook moesten hebben.
Ok, na 2 dagen shoppen in Bangkok mogen we weer terugkeren naar onze vrienden van de ambassade. Ok dat gaat zo. Je gaat naar de bank of china. Als je daar binnen komt kom je tot de schrikbarende ontdekking dat er meer dan 100! Mensen voor je zijn. Dit gaat wel even duren....zeker omdat er ook visumbureautjes bij zitten die voor 40 mensen tegelijk een visum betalen. Ok, anderhalf uur later staan we buiten met een betaalbewijs. Vervolgens ga je naar de ambassade waar je in de rij voor hokje 14 gaat staan. Als je dan eindelijk aan de beurt bent krijg je een briefje waarmee je bij hokje 13 in de rij mag aansluiten. En als je dan na 1 uur wachten eindelijk je felbegeerde visum voor china in handen hebt blijkt de naam van Maarten niet helemaal geschreven te zijn op het visum. Maarten is het zat en dringt voor en vraagt of dit een probleem is, volgens de dame achter de bali is dat geen probleem, het past gewoon niet. Na bijna 6 uur bijna de ambassade en de bank of china te hebben doorgebracht staan we buiten met ons visum. Wat zijn we blij dat het gelukt is!