Amazing china

We slapen uit en gaan met Huang eerst noodles eten en naar het plaatselijke museum. Het is best interessant! later die dag gaan we naar het treinstation en kopen we treinkaartjes voor de volgende trip.
We hebben besloten nog een dag te blijven om wat huiswerk te doen, maar toen Huang hoorde dat we nog een dag bleven tovert hij enthousiast een nieuwe trip uit zijn hoed. We gaan weer een berg beklimmen maar we kunnen niet bij de berg komen met de bus dus gaan we lopen. Het is maar 8 km volgens Huang. Niet ideaal om te doen nog voordat je een berg gaat beklimmen maar vooruit. Eenmaal goed op weg komen we langs een controlepost waar een beambte hoofdschuddend verteld dat het nog zeker 20 km is. Mmm dat gaat niet lukken, maar voila er komt toevallig net een taxi aan en die is bereid ons voor 5€ bij de berg te brengen. Bij de berg aangekomen moeten we eerst nog een aantal km over een pad de bergen in wandelen. Halverwege komen we ergens bij een huisje met een waterput waar we onze waterflessen mogen vullen. Daar is ook toevallig een monnik aan het werk die ons op zijn tractor verder de bergen mee in neemt. Bij zijn huis wat slechts 50 meter onder de top van de berg ligt krijgen we watermeloen, pindas, broodjes en rijstbeschuit. Op de top zijn ook wat locals die daar op hun vrije zondag genieten van het uitzicht. Huang kletst met de mensen en algauw krijgen we een lift helemaal terug naar de stad aangeboden.
We accepteren dankbaar het aanbod en wurmen ons met 6 man in een pickup. Onze nieuwe vrienden willen ons ook nog meenemen naar een rivier die door een canyon loopt. Die blijkt na moeilijk te vinden maar na lang rondrijden en rondvragen komen we weer op een hele mooie plek aan. We wandelen naar beneden in de canyon en zien zelfs dat hier grotten zijn gemaakt waar mensen in wonen. We zeulen wat mooie stenen naar de pickup want daar zijn chinezen gek op en we krijgen van onze nieuwe chinese vrienden 2 geslepen stenen. Alsof dit allemaal nog niet genoeg was willen ze ook nog ons op een diner trakteren. Als we willen betalen voor de drank springt Joan (de chinese vrouw) voor ons want ze zijn vastbesloten voor alles te betalen ook al weten we van Huang dat het restaurant heel duur is. Eerst krijgen we een soort shoarmavlees op een stokje, gevolgd door een geiten sparerib en schapenvlees. Het vlees smaakt voortreffelijk en het geheel wordt weggespoeld met rijstwijn en een sapje van de lokale vrucht. We sluiten af met brood en salade. Na afloop worden we netjes thuisgebracht waar we uitgebreid bedanken voor de buitensporige vrijgevigheid.